Standbeelden.be

Kunstenaar: Charles Geefs Sylvain Van De Weyer (1802-1874), geboren en getogen Leuvenaar, was de allereerste Belgische minister van Buitenlandse Zaken van België. Hij was lid van het voorlopige bewind tijdens de Belgische Revolutie.
Reden genoeg voor de stad Leuven om trots te zijn en een standbeeld aan hem te wijden. Jarenlang stond het beeld midden op het Ladeuzeplein, tot er in 1990 een ondergrondse parking werd aangelegd. Toen de parking een feit was, kon het beeld niet teruggeplaatst worden: het was te zwaar om bovenop de parking te staan. Daarna heeft het beeld een hele tijd achter de toegangsmuur van het stadspark gelegen, in stukken en brokken uit elkaar. Tot men besliste om het een nieuwe locatie te geven. Eerst werd gedacht aan de buurt van de Rijschool, maar uiteindelijk belandde het beeld aan het slachthuis aan de Kapucijnenvoer. De maker van het beeld was Charles Geefs. (bron : leuven.be) Jean-Sylvain Van de Weyer (Leuven, 19 januari 1802 - Londen, 23 mei 1874), beter gekend als Sylvain, was een van de grondleggers van de Belgische Staat, en later ook eerste minister. Van de Weyer verhuisde in 1811 met zijn ouders naar Amsterdam. Hij voelde zich toen vooral aangetrokken door de zeevaart. Toen zijn vader, Josse-Alexandre van de Weyer, echter benoemd werd tot politiecommissaris van Leuven, keerden ze terug naar zijn geboortestad. In 1819 begon hij aan een studie rechten aan de Rijksuniversiteit Leuven, waarna hij in 1823 advocaat werd in Brussel. Daar hield hij zich onder andere bezig met het verdedigen van kranten en personen die kritiek hadden op het Nederlandse bewind. Hij leerde Engels van een kennis, en dat maakte hem later tot de enige die met Londen kon onderhandelen. Toen de opstand van 1830 uitbrak repte Van de Weyer zich van Leuven naar Brussel, waar hij een niet onbelangrijke functie bij het Voorlopig Bewind kreeg. Hij moest de voornaamste grieven op papier zetten, werd adviseur van de burgerwacht van Brussel en ontmoette, samen met enkele anderen, op 31 augustus 1831 kroonprins Willem en prins Frederik in Vilvoorde. Als voorzitter van het Diplomatiek Comité dat onder het Voorlopig Bewind werkte, nam Van de Weyer zeer actief deel aan de besprekingen in het Nationaal Congres. Hij was ook aanwezig om aan alle grote stemmingen deel te nemen. Hij keurde de onafhankelijkheidsverklaring goed en stemde voor de eeuwigdurende uitsluiting van de Nassaus. In de eerste stemmingen voor een staatshoofd was de hertog van Nemours zijn kandidaat. Hij stemde vervolgens voor Surlet de Chokier als regent. Tenslotte stemde hij voor Leopold van Saksen Coburg en voor de aanvaarding van het Verdrag der XVIII artikelen. In de eerste Belgische regering kreeg hij de portefeuille van Buitenlandse Zaken. Na het aantreden van Leopold I werd hij buitengewoon gezant en gevolmachtigd minister in Londen. Van 30 juli 1845 tot 31 maart 1846 was Van de Weyer eerste minister. In 1863 werd hij benoemd tot minister van Staat. Hij trouwde met Elizabeth, enige dochter van Jozua Bates van de Barings Bank, en voorheen van Boston, een van de rijkste mannen ter wereld. Ze hadden twee zonen en vijf dochters, die werden opgevoed in Marylebone en op hun landgoed New Lodge in Winkfield (Berkshire). Hun jongste dochter, Eleanor, was de moeder van Sylvia Brett, laatste Ranee (koningin) van Sarawak, die haar voornaam van haar grootvader geerfd had. (bron : wikipedia)

In 1876 gegoten bij de wereldvermaarde kunstgieterij Compagnie des Bronzes (Molenbeek)