Standbeelden.be

Emanuel Hiel werd geboren te Sint Gillis bij Dendermonde op 31 mei 1834.  Tot 1845 liep hij school op de gemeenteschool in Dendermonde.  Daarna oefende hij diverse beroepen uit.  Eerst vond hij werk als klerk en werd hij medewerker aan de "Gazet van Dendermonde".  In 1855 huwde hij met Johanna-Petronella Van Damme.  Emanuel Hiel opende een Nederlandstalig boekenwinkeltje, bewijs van heel wat durf in die tijd.  Jammer genoeg faalde het winkeltje.  Emanuel Hiel verhuisde naar Schaarbeek in 1857, waar hij tolbeambte werd op voorspraak van zijn vriend Prudens Van Duyse.  In 1859 kreeg hij een betrekking op het Ministerie van Binnenlandse Zaken en werd belast met het behartigen van specifieke Vlaamse culturele aangelegenheden, wat hem als flamingant zeer goed lag.  Later, in 1867 werd hij leraar in Nederlandse voordracht aan het Koninklijk Conservatorium te Brussel en in 1869 werd hij daar bibliothecaris van het Nijverheidsmuseum.  In 1873 was hij één van de medeoprichters van de Brusselse afdeling van het Willemsfonds.  In 1877 trouwt hij een tweede maal, met Mathilda Maria Johanna Vernieuwe.  Begin 1879 stelde Emanuel Hiel zich kandidaat op de liberale lijst bij de verkiezingen.  Hij werd verkozen en bleef gemeenteraadslid tot 1884, maar hernieuwde zijn kandidatuur niet.  Emanuel Hiel was ook lid van de Commissie voor de Nederlandstalige straatnamen te Brussel.  In 1886 werd hij tot één der 18 eerste leden benoemd van de pas opgerichte Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde.  Dit zal voor Emanuel Hiel zeker een erkenning geweest zijn van zijn dichterschap.  Emanuel Hiel werke ook mee aan tijdschriften en kranten zoals Flandria, De Zweep, De Vlaamsche School, Het Laatste Nieuws en hij was hoofdredacteur van het Nederduitsch Tijdschrift. Emanuel Hiel behoorde tot de vurigste voorvechters van de Vlaamse Beweging in de 19e eeuw.  Als dichter bekleedde hij onder zijn tijdgenoten een voorname plaats.  Hij was bevriend met o.a. Peter Benoit, Hendrik Conscience, Prudens Van Duyse, Charles De Coster. Emanuel Hiel's omvangrijke werk bestaat uit verschillende bundels natuur- en liefdesliederen en andere gedichten, drama's, blijspelen, cantaten (zoals De Wind in 1864), oratoria (Lucifer 1865, De Schelde 1866) op muziek gezet door Peter Benoit. Er zijn heel wat grappige verhalen geweven rond de figuur van Emanuel Hiel.  Zo wordt er verteld dat hij openbaar urineerde tegen de Arc de Triomphe in Frankrijk om zijn ongenoegen te uiten tegen de Franse cultuur.  Hij zou daarvoor verschenen zijn voor de Correctionele Rechtbank. Emanuel Hiel kreeg een standbeeld op de Poggeplaats aan de Haachtsesteenweg te Schaarbeek van de hand van beeldhouwer Emile Namur.  Er werd zowel in Schaarbeek, in Sint Gillis Dendermonde, in Gentbrugge als in Knokke-Heist een straat naar hem genoemd.  In Schaarbeek draagt het Koninklijk Atheneum de naam Emanuel Hiel. Emanuel Hiel overleed  op 27 augustus 1899 om half vijf 's ochtends in zijn woning te Schaarbeek, op 65-jarige leeftijd.

bron :  http://users.telenet.be/hieliaden/emanuelhiel.htm