Ros Beiaard

facebook twitter

Toegevoegd op 31 oktober 2010 door monlouis

Ros Beiaard

Afbeelding toegevoegd door monlouis

monlouis | Ros Beiaard | 0 monlouis | Ros Beiaard | 0 monlouis | Ros Beiaard | 0 monlouis | Ros Beiaard | 0 givema | Ros Beiaard | 0
Kunstenaar:
niet gekend
Plaatsbeschrijving:
Dendermonde - parkje tussen Stationsstraat en Sint-Gillislaan
Informatie toegevoegd door monlouis :
31 oktober 2010
Dit beeld, dat opgesteld staat in het Stadspark, tussen het spoorwegviaduct en de Stationsstraat, werd in 1959 aan de stad Dendermonde geschonken door het hoofdbestuur van de Vlaamse Toeristenbond, een in 1922 gestichte 'onafhankelijke, onpartijdige, toeristische en culturele vereniging zonder winstoogmerk'. De schenking kaderde in het 35-jarig bestaan van de V.T.B-V.A.B.-afdeling Dendermonde. Jozef Van Overstraeten, voorzitter van de V.T.B., gaf de voorkeur "aan een (bescheiden !) openbaar monument, liefst in een plantsoen en misschien een soort waterbeeld". Jozef Van den Bussche, lid van het hoofdbestuur en arrondissementeel voorzitter, kreeg in 1958 de opdracht enkele kunstenaars te benaderen. Aan deze beperkte wedstrijd namen een vijftal kunstenaars deel, waaronder Jos De Decker (Dendermonde) en Marc De Bruyn (Aalst). Toen de maquettes éénmaal bij mekaar waren gebracht, koos men voor een "ontwerp dat zeer gunstig afstak tegen de overige, door zijn oorspronkelijkheid, zijn dinamiek en vooral door zijn rijke simbolische betekenis ! ". Dit ontwerp bleek van de hand van Marc De Bruyn, herkomstig uit Aalst en ontwerper van het 'Ros Balatum', waarmee Aalst in zijn karnavalstoet de draak stak met het Dendermondse Ros Beiaard. De ontwerper werd naar het schepencollege geroepen, waar de 'vroede vaderen' de kunstenaar lieten verstaan dat ze zijn bekroning als Aalstenaar niet grappig vonden. Ze vroegen hem daarom uitdrukkelijk om vrijwillig aan zijn opdracht te verzaken, ten voordele van de Dendermondse kunstenaar Jos De Decker. Marc De Bruyn hield de boot echter wijselijk af en kreeg uiteindelijk toch de opdracht toevertrouwd. 

Toen er vanuit Dendermonde enig protest rees tegen de ongewone voorstelling van de Vier Heemskinderen, verdedigde voorzitter Van Overstraeten het ontwerp als volgt : "Wij zagen er onmiddellijk in het herlevende Ros Beiaard, niet tragisch en onherroepelijk verdrinkend in de Dendermonding, maar heerlijk uit het water herrijzend, zinnebeeld van een stadje dat door zijn geografische ligging aan zoveel natuur- en oorlogsrampen door de eeuwen heen was blootgesteld, dat tot in de eerste wereldoorlog toe zo vreselijk onder die rampen heeft geleden, dat herhaaldelijk als gedoemd scheen te verdwijnen, maar dat, "laag van gronde, doch hoog van gemoed", door zijn werkkracht, zijn energie, zijn geloof in de toekomst, al die rampen te boven is gekomen en aldus voor ons, Vlamingen, midden in Vlaanderen een heerlijk voorbeeld is van levenskracht en een bemoedigend toekomstbeeld ". Ondanks deze aanvaardbare voorstelling van zaken konden enkele Dendermondenaars hun wrevel moeilijk verbergen. Daags vóór de onthulling haalde Marc De Bruyn nog enkele strengen ajuin van rond de hals en de staart van zijn creatie!
De onthulling van het beeld op zondag 19 april 1959 trok veel belangstelling. (bron : dendermonde.be)
Legende van het ros Beiaard. Aymon, heer van Dendermonde, leefde jarenlang in ruzie met Karel de Grote. Er kwam pas verzoening toen heer Aymon huwde met Adelheid, een nicht van Karel De Grote. Het echtpaar zette vier kloeke zonen op de wereld: Ritsaert, Writsaert, Adelaert en Reinout. Hun vader sloeg hen tot ridder en gaf ze elk een paard. Reinout was evenwel zo sterk dat hij zijn rijdier met één vuistslag velde. Een tweede paard werd hem aangeboden, maar reeds bij de eerste rit brak hij het de lenden. Omdat een ridder toch een paard moest hebben, bracht heer Aymon zijn zoon naar een burcht waarin het door iedereen gevreesde Ros Beiaard zat opgesloten. Na een heroïsch gevecht wist Reinout het dier aan zijn wil te onderwerpen. Tijdens een hoog oplopende discussie aan het hof van Karel de Grote onthoofdde Reinout met één slag van zijn zwaard Karels zoon Lodewijk. De Vier Heemskinderen (verbastering van Aymonskinderen), gezeten op Beiaard, sloegen op de vlucht. Vanuit hun sterke burcht verdedigden de vier ridders zich tegen de steeds aanvallende legerbenden van Karel de Grote. De vier broers zagen echter de ongelijke strijd in en Beiaard bracht hen terug naar het ouderlijk verblijf in Dendermonde. Ze troffen er hun rouwende moeder aan. Heer Aymon was namelijk in de handen van Karel de Grote gevallen. Karel wilde enkel vrede sluiten als het duivelse Ros Beiaard aan hem werd uitgeleverd. Reinout weigerde op dit voorstel in te gaan. Uiteindelijk zwichtte hij onder de smeekbede van zijn moeder. Het Ros werd naar de Dendermonding (Schelde) gebracht, kreeg een aantal zware molenstenen rond de nek en werd in het water gestort. Het Ros verbrijzelde tot tweemaal toe de stenen en zwom hinnikend naar de oever waar Reinout stond. Het tragische schouwspel werd hem te machtig en hij wendde het hoofd af. Het Ros Beiaard dat voor een derde keer boven water kwam, dacht dat zijn meester hem verloochende en verdronk. (bron : wikipedia)