Standbeelden.be

Antoine Depage (Bosvoorde, 28 november 1862 – Den Haag, 10 juni 1925) was een Belgisch chirurg, die in het begin van de 20e eeuw zowel nationaal als internationaal een belangrijke rol speelde in de ontwikkeling van de geneeskunde en van het behandelen van oorlogsslachtoffers in het bijzonder. In 1893 trouwt Depage met een nicht van Prof. Héger, Marie Picard (1872-1915), die ook zijn naaste medewerkster zou worden. Samen hadden ze drie zonen. In 1903 richtten ze in Elsene het chirurgisch instituut Berkendael op. Het instituut werd de basis voor zijn verpleegstersschool die hij oprichtte in 1907. In 1902 organiseerde Depage in Brussel een congres voor Belgische chirurgen met gasten uit Frankrijk, Duitsland en Zwitserland. Daar werd besloten een internationale vereniging voor de chirurgie op te richten - La société Internationale de Chirurgie (SIC) (International Society of Surgery - ISS). Met de steun van de koning werd het permanent hoofdkwartier van de organisatie in België gevestigd en Dr. Depage werd haar eerste secretaris-generaal.Hij organiseert de eerste drie congressen van de vereniging in 1905, 1908 en 1911. In 1907 werd Depage lid van de Koninklijke Academie voor Geneeskunde van België. In 1908 wordt hij gemeenteraadslid in Brussel. In 1909 opereert hij samen met Prof.Thiriar Koning Leopold II enkele dagen voor zijn dood. Na de oorlog is Depage voorzitter van het Belgische Rode Kruis, en richt het Congolese Rode Kruis op. In 1920 wordt hij voor de liberale partij senator. In 1923 wordt hij hoofd van de chirurgische dienst van het pas opgerichte Brugmann Hospitaal. Depage werd geconfronteerd met twee persoonlijke tragedies. Om geld en werkmiddelen in te zamelen voor het hospitaal vertrok Marie Depage in 1915 voor een rondreis naar de Verenigde Staten. Ze besloot terug te keren met de Lusitania en overleed op 5 mei toen dit schip getorpedeerd werd. Haar dood veroorzaakte veel commotie in de Verenigde Staten. In oktober van hetzelfde jaar werd zijn medewerkster Edith Cavell gefusilleerd door de Duitsers, wat dan vooral veel ophef veroorzaakte in Groot-Brittannië. De Stichting is in feite een voormalig ziekenhuiscomplex van het Belgische Rode Kruis, bestaande uit vijf gebouwen uit verschillende periodes.