Standbeelden.be

Toegangspoort Kattevennen 

Begin 2008 vroeg de stad Genk aan kunstenaar Johan Tahon om een werk te maken dat een symbolische brug kon vormen tussen C-Mine en de Vennestraat in Genk. Tahon koos voor een grote bronzen Perseus. Op 12 augustus 2009, tijdens de nacht van de vallende sterren, werd het beeld ingehuldigd op zijn tijdelijke residentieplaats aan de Toegangsport Kattevennen, in afwachting van een definitieve plek na de renovatie en heraanleg van de Vennestraat in Winterslag. 

Johan Tahon gelooft sterk in de verbondenheid van de mens met de wereld, het universum. Om de verscheidenheid en gelijkheid van de mensen in Genk te illustreren koos hij ervoor om een hedendaagse Perseus te maken. Perseus is een figuur uit de Griekse mythologie, wiens gedaante vereeuwigd is als sterrenbeeld. En als er één iets is wat alle mensen gemeenschappelijk hebben, is het wel de sterrenhemel die we allemaal elke avond kunnen aanschouwen. Wat de verbondenheid tussen de mensen, de aarde en het heelal en de sterrenhemel nog vollediger maakt, is de aarde die elk jaar door de Perseïden-meteorenzwerm trekt. Deze meteorenzwerm is een wolk van stofdeeltjes die in botsing komt met de dampkring van de aarde, hetgeen een lichtstreep aan de hemel veroorzaakt en resulteert in de ‘nacht van de vallende sterren’, meestal rond half augustus. 

Johan Tahon titelde zijn werk Perseus Point. ‘Point’ als een punt, een merkteken, een plaats van afspraak, een aanduiding, een plek van ontmoeting, van overgang… van verbinding tussen C-Mine en de Vennestraat. De 3,70 meter hoge bronzen sculptuur is abstract en toch menselijk tegelijkertijd. Het lichaam van dit wezen is naar de hemel gericht, maar zoekt, door zijn dubbelhoofdige vorm, toch het directe contact met de aarde. Met zijn linkerarm houdt hij een bolvormig object vast. 
Tahon werkt vaak met vervormde gestalten die toch het menselijk lichaam als grondvorm behouden. Het zijn verschijningsvormen die getuigen van een andere wereld, van het onbewuste en het ongekende. Wanneer men naar een beeld van Tahon kijkt, lijkt het alsof men zich iets herinnert.

TAHON Johan (Menen, 1965)

Beeldhouwer, tekenaar, gouachist.

Opleiding plastische kunsten aan de Academie te Kortrijk (1980-1984), beeldhouwen aan de Academie te Menen (1982-1984), aan Sint-Lucas te Gent (1984-1986), aan de Academie te Gent (1986-1989).

Ontwerper van o.m. grote figuren in gips, brons of polyester.

Uit de pers: «De beelden van J.T., veelal personages die ook duidelijk refereren naar een zekere vorm van vergeestelijking, zijn enerzijds gestroomlijnd en uitgepuurd en anderzijds beladen met een symboliek die evenzeer vanuit de materie als vanuit de houding en wezenheid van de beelden ontstaat,» en «De bronzen naakten van J.H. leiden ons binnen in een enigmatische wereld. Zijn archaïsche, langgerekte figuren met hun verstarde houding, getuigen van een ver en vreemd verleden. Ze hebben iets sacraals,» en tenslotte: “J.T. zoekt naar vormen waarop hij in een eigentijdse, maar tegelijkertijd klassieke manier de menselijke conditie in beeld brengt. Ondanks hun monumentaliteit roepen de sculpturen eerder een bepaalde sfeer op dan dat ze met stelligheid iets beweren. Hij gebruikt materialen als brons, aluminium, hout en gips, vaak gecombineerd met gevonden voorwerpen.” (2006)

Nam o.a. deel aan «Monumental '90» te Bornem. Leraar beeldende vorming aan de Academie te Zottegem.

Vermeld in het «Lexicon van Westvlaamse Beeldende Kunstenaars IV» en “Twee eeuwen Signaturen van Belgische kunstenaars”.

http://www.nobel.be/NL/ART/33006_tahon_johan