Standbeelden.be

De zalige Edward Poppe (18 december 1890 – 10 juni 1924) was een Vlaamse (Belgische) priester die in 1999 zalig werd verklaard. Priester Poppe had een bijzondere voorliefde en aandacht voor de armen, de jongeren en de heiligheid van de priesters. Zijn grafschrift geeft beknopt zijn levensfilosofie weer: "Ik sterf liever dan God maar half te dienen". Edward Poppe was een vurige priester die harstochtelijk van de Kerk hield. Zijn ideaal was de heiligheid; hij verafschuwde de middelmatigheid: "Mij aanpassen, ik wil wel, maar ik heb er een walg van. Pater, mij aanpassen aan de bestaande gewoonten? O Jezus ik brand van verlangen om mij aan te passen aan Uw Evangelie, aan Uw raden, aan Uw voorbeeld. Aan U en aan Uw heiligen wil ik mij aanpassen ... Maar mij aanpassen aan een kleine vuige maat, niet Uw maat, hoe lastig zal dat gaan? Gij hebt toch maar één Evangelie... Geen half Evangelie!" (Geestelijk Dagboek, deel 6, december 1915, p. 78-79) Centraal in het leven van deze Mariale priester stond de Eucharistie en het geloof dat de geconsacreerde Hostie werkelijk het "Brood des Leven" is: Christus reëel aanwezig. De eucharistieviering, die hij steeds uitermate verzorgde en beleefde, en zijn dagelijkse aanbiddingstijd waren de bronnen waaruit hij de kracht en de inspiratie putte om tussen de armen en de kleinen te leven en daarbij verder te streven naar heiligheid. Poppe werd geboren in Temse bij Sint-Niklaas, als zoon van een bakker. Zijn humaniorastudies voltooide hij in het Sint-Jozef-Klein-Seminarie te Sint-Niklaas, samen met onder anderen Filip De Pillecyn. Hij bezocht het seminarie te Leuven van 1910 tot 1916 en werd onderpastoor in een arme wijk in Gent. In Temse was hij actief in de studentenbond Temsche Voorwaarts. Na de Eerste Wereldoorlog verhuisde hij om gezondheidsredenen naar Moerzeke waar hij rector werd van het klooster. Gedurende vier jaar, waarvan de helft te bed, richtte hij zich met woord en pen tot Vlaanderen om het alert te maken voor de zware tijden die volgens hem op handen waren, met de doorbraak van marxisme,secularisatie en materialisme. Het was een periode van veel veranderingen onder Paus Pius X. Priester Edward Poppe was vanaf 1922 de geestelijke leider van de "Centre d'Instruction pour Brancardiers Infirmiers" (C.I.B.I.). De C.I.B.I. in Leopoldsburg werd opgericht om geestelijken, die vanaf 1921 ook dienstplicht moesten vervullen, toe te laten een opleiding tot brancardier-verpleger te volgen. In 1924 stichtte hij het Karmelklooster te Leopoldsburg. De meest geliefde priester van Vlaanderen overleed op 33-jarige leeftijd in Moerzeke. Velen die hem mochten ontmoeten waren diep geraakt geweest door zijn indringende persoonlijkheid. Ook kardinaal Jozef Cardijn (stichter van de KAJ) getuigde hierover: "Wie eens priester Poppe gesproken heeft, zal nooit de indruk ervan vergeten. Hij was een echte heilige. Men voelde dat onmiddellijk aan. Hij was een God-drager en een God-gever". Op 3 oktober 1999 werd hij door Paus Johannes Paulus II zalig verklaard. Zowel zijn geboortehuis in Temse als het Priester Poppe-museum in Moerzeke staan open voor het publiek. E.H.Fernand Van de Velde schreef verschillende, biografische boeken over Priester Poppe en was tevens postulator bij zijn zaligverklaring. (bron : wikipedia)

De zaligverklaring van priester Poppe lag aan de basis van het initiatief van de vzw Parochiale Werken het van het Gemeentebestuur om een monument te bestellen.  Het bas-reliëf vormt een samenvatting van Poppes leven.
Het monument werd ingehuldigd op 29 april 2000.