Standbeelden.be

Koninklijke Buskruitfabriek Cooppal (in de volksmond: ’t Poerkot) werd in 1778 in het Belgische Wetteren opgericht door Jan Frans Cooppal (1724-1804). Aanvankelijk waren andere families mede-eigenaars, vanaf 1838 werd het alleen eigendom van de opvolger Pieter Frans Cooppal. Pieter Frans werd in 1842 zelf opgevolgd door zijn dochter Marie-Antoinette, die gehuwd was met Theodoor Teichman. De vroegere en huidige gebouwen zijn gevestigd op de wijk Overschelde, het kasteel Vallois en het ommuurde domein zijn er de stille getuigen van de beginfase. De Koninklijke Buskruitfabriek Cooppal genoot destijds wereldfaam omwille van de aanmaak van buskruit en ether, het kreeg in 1847 hetPredicaat Koninklijk van Leopold I. In 1926 werd een afdeling ethylacetaat opgericht en de afdeling jachtpatronen uitgebreid. Veiligheidslonten werden gefabriceerd vanaf 1931, van 1933 tot 1939 vervaardigde men verpakkingsmateriaal en TNT van 1935 tot 1940. Eén van de eerste directeuren was Constantin Van Cromphaut die er 50 jaar werkzaam was en gedurende die periode ook even burgemeester van Wetteren was. In de jaren '60 ging het bedrijf op in de Poudreries Réunies de Belgique (PRB), een dochter van de Generale Maatschappij van België. PRB veranderde van naam en werd Omnichem. Eind jaren '80 werd het verkocht aan het Japanse Ajinomoto, waarop de scheiding met onder andere Recticel volgde. Ajinomoto is een specialist in fijne chemie, dat levert aan de voedings- en farmaceutische industrie. Het is nog steeds gevestigd op dezelfde site, maar buskruit wordt er niet meer geproduceerd. De Buskruitfabriek lag ook aan de basis van de stichting van het huidige Scheppersinstituut aan de Cooppallaan, het voormalige Sint-Barbarainstituut. Het was aanvankelijk (1876) een weeshuis voor kinderen, waarvan de vader verongelukt was in het bedrijf van Cooppal. In 1878 namen de Broeder van Onze-Lieve-Vrouw van Barmhartigheid of de Broeders van Scheppersde leiding. Later werd het een tuinbouwschool om tenslotte een algemene technische onderwijsinstelling te worden. Verder gaven de stichtende families steun aan de Katholieke Cercle, bouwde men Het Werkmanshuis voor de christelijke arbeidersbeweging. In 1837 richtten ze een spaarkas op voor hun arbeiders, in 1857 werkten er circa 250 mannen. Vanaf 1891 konden de werknemers lenen voor het bouwen van hun woning, tegen een interest van 1%. Het bedrijf betaalde zelf de bijdragen van de arbeiders, er kwam een pensioenkas en vanaf 1894 werden er jaarlijks extra premies uitbetaald. (bron : Wikipedia)