Standbeelden.be

Van sommige dichters verneem je na hun overlijden nimmer meer. Van enkele zijn zelfs amper meer gegevens te vinden. Van andere blijft de naam voortleven. Niet zozeer om hun werk, dan wel om de inzet die ze bij leven toonden voor een bepaalde zaak. “Het culturele en godsdienstige klimaat in Limburg bijvoorbeeld,” geeft literair journalist Daam Noppe in Het Ruisend Gewas(jaargang 2, nummer 2) aan. “Daarvoor maakte Hilarion Thans zich sterk. Om die reden heeft de Culturele Raad van Lanaken zelfs de Hilarion Thans Poëziewedstrijd ingesteld.” Hilarion Thans was het voorbeeld van een grensoverschrijdend man: hij werd, in 1884 in Maastricht geboren en stierf, in 1963, in het nabije Belgisch-Limburgse Smeermaas-Lanaken. Hij was pater Franciscaan, pater Hilarion O.M.F.. Die afkorting staat voor Ordo Fratrum Minorus. Hij was dus minderbroeder. Hilarion Thans liet dichtbundels na als Omheinde hoven (1913) en Verloren stroom (1920) en boeken als Mijn oorlog (1921) , Vertellen (1933-1945), Heide (1936), Geestelijk onderricht (1946-1963) , Terra d'amore (1949) en Eigen leven en werk (1953). In 1943 verscheen de map De Zwarte Kempen, met teksten van Thans bij etsen van zijn vriend Oscar Bronckaers. In hetzelfde jaar wijdde Lambert Swerts de levensbeschrijving De minnezangers gods aan hem. Die biografie zag het licht bij de Sint-Francisdrukkerij in Mechelen. (bron : demistdertijden)