Standbeelden.be

De Slag bij Tacámbaro was een veldslag in Tacámbaro in de staat Michoacán in het westen van Mexico op 11 april 1865 die werd uitgevochten tussen republikeinen enerzijds en keizerlijke troepen, grotendeels bestaande uit Belgische vrijwilligers anderzijds. De veldslag maakte deel uit van de Franse interventie in Mexico en werd gewonnen door de republikeinen. In het begin van februari 1864 wendde keizer Maximiliaan van Mexico zich tot koning Leopold I van België met de vraag om hem 1000 soldaten ter beschikking te stellen. Deze zouden fungeren als een soort Praetoriaanse garde, ter bescherming van keizerin Charlotte van Mexico, de dochter van Leopold. Het Belgische Legioen werd georganiseerd in de streek rond Oudenaarde in september en oktober 1864 onder leiding van Luitenant-Generaal Chapelié, commandant van de Koninklijke Militaire School. Op 3 april 1865 bezetten tweehondervijftig soldaten van het legioen van Belgische vrijwilligers de stad Tacámbaro. Onder de orders van Majoor Tydgat trekken ze zich terug in de stad, meer bepaald in de kerk die ze ombouwen tot een versterking. Op 11 april worden ze aangevallen door de troepen van de juaristische generaal Nicolás Régules, die beschikt over een verpletterende numerieke meerderheid van 3500 republikeinen. Omsingeld langs alle kanten zullen de Belgen vijf uur lang proberen stand te houden tot de komst van versterkingen die pas vier dagen later komen opdagen. Zij moeten zich tenslotte overgeven. Het legioen verloor in één klap ongeveer een kwart van zijn slagkracht. Zwaargewond tijdens de gevechten, zal major Tydgat korte tijd daarna sterven. Zijn adjunct kapitein Ernest Chazal (de zoon van de Belgische minister van oorlog Félix Chazal), wordt eveneens gedood tijdens de veldslag. (bron : wikipedia)