Standbeelden.be

Bernard van Orley (Brussel, tussen 1487 en 1491 – aldaar, 6 januari 1541) was een belangrijke Vlaamse schilder en tekenaar behorend tot Noordelijke Renaissance. Hij was tevens een toonaangevende ontwerper van wandtapijten en glas-in-loodramen. Hij is wat ondergewaardeerd bij gebrek aan voldoende of recente monografieën over zijn leven en werk.De Triptiek der Brusselse schrijnwerkers en kuipers wordt beschouwd als vroeg werk uit c. 1512 (ook het Apostelaltaar genoemd) en zou daarmee zijn eerste gesigneerde én gemonogrammeerde werken zijn. Het centrale paneel bevindt zich in het Kunsthistorisches Museum Wien en de zijluiken in de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België in Brussel. Het verhaalt het leven van twee apostelen Thomas en Matteüs. Deze triptiek was oorspronkelijk besteld voor een kapel in de Onze-Lieve-Vrouw-ter-Zavelkerk in Brussel. In zijn eerste werken zette hij de traditie voort van Jan van Eyck, Rogier van der Weyden en hun volgelingen. Maar spoedig begon hij beetje per beetje de Italiaanse renaissancemotieven toe te passen, zoals die voorkomen bij de figuren uit en de ruimtelijke verhoudingen in het werk van Rafaël. Vanaf 1515 ontving Van Orley en zijn atelier regelmatig opdrachten voor portretten, dikwijls vanwege de Landvoogdes en haar Habsburgse entourage, en van hogere ambtenaren verbonden aan het Hof. Hij werd op 23 mei 1518 aangesteld tot hofschilder van Margaretha van Oostenrijk, landvoogdes van de Nederlanden. Hij bleef hofschilder tot 1527. Samen met zijn gezin en veel andere kunstenaars viel hij toen in ongenade wegens vermeende protestantse sympathieën. Hij vluchtte toen met zijn gezin naar Antwerpen, waar hij lid werd van de St. Lucasgilde. Hij keerde vijf jaar later terug naar Brussel, toen de volgende landvoogdes Maria van Hongarije hem opnieuw aanstelde als hofschilder. Vaanf 1530 legde hij zich toe op het schilderen van kartons voor wandtapijten. Ontwerpers en wevers van wandtapijten stonden in hoger aanzien dan schilders. Men beschouwde wandtapijten, na juwelen en edelstenen, als zijn waardevolste bezit, een waar statussymbool. Op het einde van zijn leven begon Bernard van Orley met het ontwerpen van gebrandschilderde ramen. (Bron : Wikipedia)