Standbeelden.be

Een perroen (Frans: perron) is een hardstenen zuil met daarop een bol in de vorm van een pijnappel en een kruis. Het Waalse woord perron is een vergrotingsvorm van pierre(steen), een grote steen dus. Perroens zijn te vinden in plaatsen die behoorden tot het vroegere Prinsbisdom Luik, met name in de zogenaamde Goede Steden (of Bonnes Villes). Het is een symbool van vrijheid en autonomie. In veel steden markeerde de perroen de plaats waar recht werd gesproken. De oorsprong van het symbool is duister en wellicht heidens. In de stad Luik markeerde de perron de plaats waar wetten en verordeningen werden afgeroepen. Op den duur symboliseerde de perroen autonomie en zelfstandigheid, eerst van de bisschop en later van de stad. In de 14e eeuw mochten alle Bonnes Villes van het prinsbisdom een perroen oprichten. Hoei had al voor 1235 een perroen. Niet alle plaatsen met perroens zijn Bonnes Villes. Theux bijvoorbeeld werd pas later door het prinsbisdom ingelijfd. Stavelot kreeg een perroen omdat de prins-bisschop van Luik ook soms abt-prins vanStavelot-Malmédy was. Ook Maastricht heeft een perroen, hoewel deze tweeherige stad nooit tot de Goede Steden van het Prinsbisdom behoorde. In de 12e eeuw werd de perroen al afgebeeld op munten van de Luikse prinsbisschop Henri de Leez (ook: van Leyen). In de 14e eeuw werd het symbool opgenomen in het wapen van de stad. Nadat Karel de Stoute Luik in 1467 had verslagen liet hij de perroen afbreken en overbrengen naar Brugge. Na de dood van Karel in 1477 werd de Luikse perroen heropgericht. De perroen van Luik is de bekendste perroen, maar ook in Maaseik, Hoei, Herve, Verviers, Sart (in de gemeente Jalhay), Stavelot, Theux, Wezet, Bilzen, Hasselt, Tongeren,Borgloon, Sint-Truiden, Herk-de-Stad,Montenaken (Gingelom), Maastricht, Stokkem en Bree staan nog altijd perroens. (bron : wikipedia)